Met de finishlijn in zicht

Vandaag was het dan eindelijk zover. Het examen in Soest. We hadden hier al eens gelopen, dus het object was bekend terrein voor ons. In tegenstelling tot de lessen en de toetsmomenten hadden ze de paren veranderd. In plaats van van jong naar oud werd het van oud naar jong. Dit had als gevolg dat ik niet met mn Zegveldse maatje mocht lopen, maar met Rob uit Zuilen. Jammer dat we het niet van te voren wisten want dan hadden we nog een keer samen kunnen oefenen. Uiteindelijk heeft iedereen wel zo zijn eigen manier inmiddels gekregen van lopen.Voordat we mochten beginnen moesten we onze legitimatie laten zien, oeps. Deze zat nog in mijn portemonnee, die thuis op het plankje lag. Ook Martijn en Jurriaan hadden deze niet bij zich. Dit was ons ook niet vermeld. (we hebben sowieso geen post over het hele gebeuren gekregen) Gelukkig kon Marcel de Vries via de P&O de papieren regelen.

We begonnen op de lage druk als 3 en 4 (ik was 4). Eerst moesten we de waterwinning opbouwen middels open water. Toen een snelle verkenning om het gebouw en heen. Terug bij de bevelvoerder kregen we de opdracht om te kijken of de deur boven open was. Hier kwamen door een ijzeren trap aan de zijkant van het gebouw. Na hier een tweede straal te hebben opgebouwd gingen we naar binnen. We gingen rechtsom. Meteen rechts zat een deur, waar achteraf de vuurhaard bleek te zitten. Rob had deze niet meteen gemerkt, maar het op moment dat ik hem aangaf dat er een deur zat, voelde hij al de scharnieren. Gelukkig net op tijd, anders hadden we een KO te pakken. De rest van de verkenning ging perfect. We hadden onze meters goed en veelvuldig afgelezen en we communiceerde veel met elkaar. Helaas moesten we eerder weg vanwege lucht te kort.

Toen moesten we wachten. Het examencommite had een lekkere lunch voor ons geregeld. Wat het wachten wat makkelijker maakte.

Bij de hoge druk waren we 1 en 2 (ik was 1). Na het uithoren van de bewoner gingen we de lussen klaar leggen om naar binnen te kunnen gaan. Bij de deur aangekomen gingen we ons gereedmaken. Maskeren, flappen goed zetten, aankoppelen. Rob had wat moeite met het aankoppelen, waardoor ik hem even heb gehopen. Hij hielp mij weer met mijn flappen, want die zaten niet goed. En toen ging het verkeerd. Ik koppelde mijn ademautomaat aan en we wilden naar binnen gaan. De deurprocedure ging goed en ik stond binnen. Aangezien we nog een stuk moesten lopen binnen gingen we eerst wat lussen binnen leggen. Ik stond binnen en Rob stond bij de deuropening. Op eens werd Rob terug getrokken door de examinator. Hij had zich zelf niet aangekoppeld, KO. Het is maar goed dat je niet zo heel veel kan verstaan met zo´n masker op, want er zijn aardig wat woorden voorbij gevlogen. (voornamelijk engelse) Rob had zich niet aangekoppeld en erger nog, ik had hem niet gecontroleerd. Een simpele handeling die we vanaf januari minimaal twee keer hebben uitgevoerd elke dinsdagavond; hand op het masker en trekken aan de automaat om te controleren of deze goed vast zit. Op de rest van de inzet was niks aan te merken, maar dit was de strop.

Na de laatste inzet kregen we dan het officiele moment. Ja hoor er waren er helaas twee gezakt. Om het helemaal af te maken kreeg iedereen nog even mee dat ze gezien hadden dat we vanuit de opleiding iets ingestampt hadden gekregen wat ze niet helemaal goed vonden. Voor het naar binnen gaan vonden ze dat we te veel elkaar aan het aankleden waren. Dit vonden ze overbodig. Vreemd, want volgens mij hebben Rob en ik toch echt laten zien dat het heel belangrijk is dat je dit doet. Maar ja.

Marny, Gijs, Martijn, Jurriaan, Dave, Jack, Stefan, Arnold en Luuk gefeliciteerd!!
Rob wij feliciteren elkaar komende dinsdag wel ;)