Zweden dag 3 : dag vol complimenten
Vandaag stonden we op met een mooie temperatuur van -15 graden. Heerlijk.
De inzetjes waren wederom leuk op gezet. We begonnen met een tunnel waar we doorheen moesten kruipen. Ik ging als nummer 1 naar binnen. Op handen en knieen kropen we door de tunnel om aan het einde van de tunnel de vuurhaard te kunnen blussen. Eerst nog snel het slachtoffer weg halen en toen de nozzle er op. Vuurtje uit en na een paar minuten ontvlamde hij zich zelf weer, dus nog een keer die nozzle open gegooid. Na dat hij voor de tweede keer weer ontvlamde hebben we er met de poederblusser een flinke tuf op gegeven en toen was hij toch echt uit.
We kregen complimenten voor de manier waarop we om waren gegaan met onze HD-straal en het snel redden van het slachtoffer.
De tweede inzet betrof een instructie wat we met zijn allen draaiden. Een LPG tank die uitgezet moest worden. Twee mannen naast elkaar met een flinke sproeischerm en 1 er tussen die uiteindelijk de hendel dicht moest draaien. Er kwam een kabaal af van die tank, ongelofelijk. Je kon elkaar bijna niet verstaan. Iedereen kwam hier zeiknat vandaan. Sterker nog onze nozzles waren bevroren en al het water dat op je pak of helm zat bevroor bijna meteen met als resultaat dat er ijspegels aan je helm hingen. Mijn carabiner waar ik mijn handschoenen aan op hang was ook bevroren. Waardoor ik hem niet kon openen.
De derde inzet stond ik reserve, maar was er niet minder leuk om. Het betrof een autobrandje in de garage. Terwijl daarnaast ook nog mijn huis onder de rook stond.
Bij de vierde inzet ging ik met Arjan als 3-4 het pand in. Hier lieten we zien wat we geleerd hadden. We moesten een ruimte gaan verkennen waar vermoedelijk de vuurhaard zat. En dat was ook zo. Het stond er stijf van de rook waardoor we niks zagen. We voelden hem wel en hoorde hem ook knetteren. We gingen links om maar liepen tegen een wand aan. Ik stelde voor om rechts om te gaan, om te kijken of we ergens konden ventileren. Dit bleek een goede beslissing te zijn, want toen we eenmaal rechtsom gingen zagen we de vuurhaard rechts van de wand zitten. We gingen snel terug, uiteraard laag vanwege de hitte, en bluste hem uit onder dekking van de muur. De Zweedse instructeur had alleen maar lof over deze actie.
De laatste inzet was de pelotonoefening. Wij werden als tweede tas gealarmeerd. Ik ging samen met Willem (bevelvoerder van Nieuwegein) als 3-4 naar binnen. We moesten de trap op om te gaan verkennen, maar vonden niks. Bij de tweede poging vond ik toch nog een deur die wel erg warm aanvoelde. Ik deed hem open en Willem gaf een paar pufjes. Er gebeurde niks, dus gooide we de deur open. Willem bluste en ik probeerde te ventileren. Maar helaas zat hier geen deur of venster die ik kon openen. Hij was wel heel erg warm.
Toen bleek dat de bevelvoerder geen contact kon maken met 1 en 2. Zij waren aan het verkennen in het stuk wat niet meer voor ons was. Dus gingen Willem en ik ze terughalen. Kruipend door een keldertunnel hebben we ze terug gehaald.
Wederom een leuke mooi inzet waar de Zweden niks op aan te merken hadden.
De inzetjes waren wederom leuk op gezet. We begonnen met een tunnel waar we doorheen moesten kruipen. Ik ging als nummer 1 naar binnen. Op handen en knieen kropen we door de tunnel om aan het einde van de tunnel de vuurhaard te kunnen blussen. Eerst nog snel het slachtoffer weg halen en toen de nozzle er op. Vuurtje uit en na een paar minuten ontvlamde hij zich zelf weer, dus nog een keer die nozzle open gegooid. Na dat hij voor de tweede keer weer ontvlamde hebben we er met de poederblusser een flinke tuf op gegeven en toen was hij toch echt uit.
We kregen complimenten voor de manier waarop we om waren gegaan met onze HD-straal en het snel redden van het slachtoffer.
De tweede inzet betrof een instructie wat we met zijn allen draaiden. Een LPG tank die uitgezet moest worden. Twee mannen naast elkaar met een flinke sproeischerm en 1 er tussen die uiteindelijk de hendel dicht moest draaien. Er kwam een kabaal af van die tank, ongelofelijk. Je kon elkaar bijna niet verstaan. Iedereen kwam hier zeiknat vandaan. Sterker nog onze nozzles waren bevroren en al het water dat op je pak of helm zat bevroor bijna meteen met als resultaat dat er ijspegels aan je helm hingen. Mijn carabiner waar ik mijn handschoenen aan op hang was ook bevroren. Waardoor ik hem niet kon openen.
De derde inzet stond ik reserve, maar was er niet minder leuk om. Het betrof een autobrandje in de garage. Terwijl daarnaast ook nog mijn huis onder de rook stond.
Bij de vierde inzet ging ik met Arjan als 3-4 het pand in. Hier lieten we zien wat we geleerd hadden. We moesten een ruimte gaan verkennen waar vermoedelijk de vuurhaard zat. En dat was ook zo. Het stond er stijf van de rook waardoor we niks zagen. We voelden hem wel en hoorde hem ook knetteren. We gingen links om maar liepen tegen een wand aan. Ik stelde voor om rechts om te gaan, om te kijken of we ergens konden ventileren. Dit bleek een goede beslissing te zijn, want toen we eenmaal rechtsom gingen zagen we de vuurhaard rechts van de wand zitten. We gingen snel terug, uiteraard laag vanwege de hitte, en bluste hem uit onder dekking van de muur. De Zweedse instructeur had alleen maar lof over deze actie.
De laatste inzet was de pelotonoefening. Wij werden als tweede tas gealarmeerd. Ik ging samen met Willem (bevelvoerder van Nieuwegein) als 3-4 naar binnen. We moesten de trap op om te gaan verkennen, maar vonden niks. Bij de tweede poging vond ik toch nog een deur die wel erg warm aanvoelde. Ik deed hem open en Willem gaf een paar pufjes. Er gebeurde niks, dus gooide we de deur open. Willem bluste en ik probeerde te ventileren. Maar helaas zat hier geen deur of venster die ik kon openen. Hij was wel heel erg warm.
Toen bleek dat de bevelvoerder geen contact kon maken met 1 en 2. Zij waren aan het verkennen in het stuk wat niet meer voor ons was. Dus gingen Willem en ik ze terughalen. Kruipend door een keldertunnel hebben we ze terug gehaald.
Wederom een leuke mooi inzet waar de Zweden niks op aan te merken hadden.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home