25 februari 2009

Zweden dag 5: Vergeet je niet iets?

We begonnen meteen goed met een pelotonsoefening. Arjan en ik waren 3 en 4. We gingen naar binnen om te verkennen. Op een gegeven moment stond de bevelvoerder (Marcel) naast me. "Vergeet je niet aan te koppelen" hoor ik hem zeggen. Gloeiende, ik had inderdaad nog niet aangekoppeld, terwijl ik er heilig van overtuigd was dat ik het had gedaan.

De tweede inzet ging net zo. Ik maakte wederom een stap naar binnen, maar dit keer merkte ik het meteen en sprong weer naar buiten om aan te koppelen. Mike en ik gingen als 3 en 4 naar binnen om 1 slachtoffer naar buiten te halen.

De laatste inzet was de heetste. Ik zou eigenlijk reserver staan, maar ging als 5e man mee naar binnen. Eerst van buiten naar binnen de slangen opvoeren. Dat zou ik gaan voelen. Door de sneeuw die aan de slangen vastplakte waren mijn handschoenen aardig nat geworden. Mike nam het van mij over en ik ging de trap op om daar de slangen door te gaan voeren. De jongens waren al door de tunnel gegaan en zaten schuin boven de brandhaard te stomen. Toen ik me bij hun voegde wilde ze net beginnen met de redding, maar omdat ze er al te lang hadden gezeten moesten ze helaas via de nooddeur naar buiten, omdat het te heet aan het worden was. De Zweedse instructeurs vertelden ons dat het op hoofdhoogte 400 graden was en op knie hoogte 200 graden.
Arjan en ik gingen nog voor de redding. Arjan pakte het slachtoffer en gaf hem door aan mij. Maar vanwege mijn natte handschoenen, die al aardig aan het uitdampen was, kreeg ik bij het aanpakken toch wel heel erge warme handen. Uiteindelijk hebben we het slachtoffer weg moeten leggen en zijn ook wij naar buiten gegaan.
Door de collegialiteit van een ander korps, mochten we niet voor een tweede keer naar binnen om ons werk af te maken. Hopelijk de volgende keer.